Sinds 1911
Een winnend lot
Bouwbedrijf Remmers dankt zijn ontstaan aan een winnend lot uit de loterij, meer dan honderd jaar geleden. Stichter Alphons (A.J.) Remmers wint in 1911 driehonderd gulden en ziet kans daarmee zijn eigen zaak op te zetten. De droom van de 23-jarige timmermansknecht, de krullenjongen, komt uit.
Alphons (1887-1968) is een geboren en getogen Tilburger, al komen zijn voorouders in de achttiende eeuw uit Gennep. Een jaar na de oprichting van zijn eigen onderneming trouwt hij met Gerardina van de Wouw. Hij staat dan nog te boek als timmerman. Pas als zijn kinderen trouwen, noteert de burgerlijke stand ‘aannemer’ als beroep. In de begin jaren heeft Alphons Remmers sr. drie man personeel. En drie hardwerkende zonen: Kees, Piet en Tonny, die later tot de directie toetreden.
Het bedrijf van Alphons Remmers groeit gestaag. Zijn zonen werken hard mee. ‘Er werden geen eitjes ondergelegd’, vertelt Kees Remmers in de Nieuwe Tilburgsche Courant bij het gouden jubileum in 1961. ’Een vrije woensdagmiddag hebben wij als schooljongens nooit gekend. We moesten op woensdagmiddagen de huizen gaan schoonmaken: verf afkrabben en cement verwijderen’.
De beginjaren
Remmers is een echt familiebedrijf. De oudere werknemers spreken hun bazen jarenlang met de voornaam aan (meneer Alphons en meneer Fons). Tot op de dag van vandaag ademt het bedrijf die typische ‘Remmers-gemoedelijkheid’. Er gaat geen feestelijke gelegenheid voorbij of eigenaar Alphons Remmers en zijn vrouw Rachel zijn van de partij. Vaak ook hun kinderen en kleinkinderen.
De werknemers voelen zich trots als het ‘Remmersblauw’, de familiekleur van het bouwbedrijf, zichtbaar pronkt bij een project. Ze zijn trots als hun oude baas na een feest tot in de kleine uurtjes meezit aan de bar. Of frikadellen bakt als Oranje ‘s middags voetbalt op het WK.
Oprichter Alphons Remmers sr. (1887-1968) leidt het bedrijf tot in 1941. Daarna zwaaien zijn zonen Kees, Tonny en Piet als algemeen directeuren jarenlang de scepter over het bedrijf. In de jaren tachtig krijgt de derde generatie van de familie de leiding: de neven Alphons en Fons. De twee neven krijgen in 2000 een meningsverschil over de toekomst van het bedrijf en Alphons vertrekt. De eerste niet-Remmers doet zijn intrede op directieniveau. Kort na zijn vertrek doen de commissarissen een beroep op Alphons, die in 2001 opnieuw plaats neemt in de directie. Hij koopt neef Fons uit en investeert fors in het bedrijf. Volgens veel oudgedienden zou Remmers zonder Alphons ten onder zijn gegaan.
Zuinig en gul gaan hand in hand in een familiebedrijf. Vutters vertellen sterke verhalen over keien die in het beton werden gemengd om het meer volume te geven. Hoe ze een zoontje Remmers matsten door olie uit de lier te mengen met benzine voor zijn bromfiets, zodat die weer verder kon. Ook nu nog weet een uitvoerder van Remmers dat er geen materiaal moet slingeren op de bouwplaats als de baas komt. Los isolatiemateriaal raapt hij even makkelijk op als losse spijkers. Maar kromme spijkers recht slaan, zoals de timmerlieden vroeger deden, is er niet meer bij.
De Tweede Wereldoorlog gooit roet in het eten. De houten planken en steigerplanken van het bedrijf worden bij gebrek aan kolen opgestookt. In 1941 trekt de stichter zich terug uit de zaak en nemen de zonen Kees, (financieel directeur), Piet en Tonny (beiden technisch directeur) het over. Omdat de bouw stil ligt na een bouwverbod in 1942 gaan de zaken moeizaam. In die eerste naoorlogse jaren komt de bouw maar langzaam op gang. Tussen 1945 en 1955 worden 4.500 woningen gebouwd. Pas in 1947 volgt een nieuw Plan in Hoofdzaken dat voorziet in de aanleg van industrieterreinen en nieuwe wijken. Vanaf dat jaar vermindert de woningnood. De orderportefeuille van het bedrijf vult zich weer en Remmers bouwt tussen 1947 en 1957 zo’n 2.400 huizen in Tilburg.
FUJI
De komst van het Japanse foto- en filmbedrijf Fuji (begin jaren tachtig) naar Tilburg betekent een uitgelezen kans voor de alerte bouwondernemer. Remmers heeft het, als zo velen, moeilijk in de crisis van begin jaren tachtig. Remmers toont zich gretig en grijpt de kans met beide handen aan. Vast staat nu dat Fuji Remmers groot heeft gemaakt. Vóór Fuji telt Remmers als gevolg van de economische crisis 25 werknemers, erna 100. Omgerekend in euro’s heeft Remmers voor zeker € 150 miljoen neergezet op het Fuji-terrein. En nog steeds verzorgt het bedrijf bij Fuji bouwkundige aanpassingen.
Oudere werknemers vertellen graag hoe Remmers een goede indruk wil maken als de Japanners poolshoogte komen nemen. Om het eigen bedrijf meer aanzien te geven, spelen de echtgenotes voor secretaresses. De toenmalige nieuwe directeur, Alphons Remmers, bereisde jarenlang de wereld, hij weet hoe het spel wordt gespeeld. Japanners, zo is zijn ervaring, willen weten hoe de stafleden leven. Alphons Remmers – net terug in Nederland – woont in een huurwoning en rijdt een bescheiden auto. Hij is ervan overtuigd dat zijn sobere levensstijl heeft meegeholpen om de grote order in de wacht te slepen.
Op 4 maart 1983 slaan burgemeester Letschert en de president van de Nederlandse Fuji-vestiging Kenzo Tatsuuma de eerste paal voor de eerste fabriek op industrieterrein Vossenberg. Alphons is er bijna dagelijks te vinden – ‘Fuji was Alphons kindje’, aldus werknemers uit die tijd. Na ruim een jaar opent Brabants Commissaris van de Koningin Dries van Agt de fabriek. Tot op de dag van vandaag bouwt Remmers op de locatie aan nieuwe fabrieken, kantoren en magazijnen.
Tilburg textielstad
Net voordat Remmers Fuji binnenhaalt, krijgt het bedrijf nóg een mooie klus: de verbouwing van de voormalige wollenstoffenfabriek C. Mommers en Co. tot Nederlands Textielmuseum. Remmers werkt van 1982 tot 1986 aan het nieuweTextielmuseum. De opdracht voor de transformatie komt net op tijd, want het bedrijf dreigt begin jaren tachtig kopje onder te gaan. Het Textielmuseum is de reddingsboei voor Remmers.
Maar Remmers blijft ook actief in de woningbouw. In 1981 worden de eerste woningen aan het Biervlietplein in de Reeshof opgeleverd. Remmers bouwt veel in de nieuwe Vinexwijk, die uitgroeit tot een satellietstad van Tilburg met bijna 50.000 mensen.
Het bouwbedrijf krijgt in de loop van dit decennium meer grote opdrachten: hangars op vliegbases Gilze-Rijen en Eindhoven en de verbouwing van de ´zwarte doos´ (het stadhuis in Tilburg).
Oud-werknemers staat die laatste klus nog helder voor de geest. Het graven van de atoomkelder is moeilijk in de moerasgrond. Het kerkhof dat er ooit lag is debet aan lugubere verrassingen: meerdere malen stuiten de bouwers op menselijke resten. Het werk wordt stilgelegd. Pas als het stoffelijk overschot officieel is geruimd, gaat de bouw verder.
Omvangrijke Renovatieprojecten
De economie trekt aan en floreert als nooit tevoren. Er wordt fors geïnvesteerd en het stadsbestuur maakt korte metten met het imago van Tilburg als arme, foeilelijke arbeidersstad is. Architecten winnen prijzen met omvangrijke renovatieprojecten, zoals woningbouw op het terrein van de Kromhoutkazerne. Ook bedrijfsgebouwen vallen in de prijzen. Tilburg bouwt de hoogte in. Beeldbepalende hoogtepunten zijn het Interpolis gebouw aan de Spoorlaan en de woontorens bij het voormalige retraitehuis Cenakel aan de Kempenbaan (in het nieuwe millennium gevolgd door Westpoint en de Stadsheer).
Bij Remmers zet de opgaande lijn uit de jaren tachtig zich aanvankelijk voort. De nieuwe wijk Reeshof groeit in de jaren negentig als kool en Remmers bouwt duchtig mee aan de nieuwe stad. Alleen al in dit decennium is het bedrijf goed voor 1200 woningen en appartementen in de uitbreidingswijk. Ook op het terrein van Fuji gaat het werk door. De woningbouw in de Reeshof gaat onverdroten voort in Remmers’ tiende decennium. Het bouwbedrijf zet er nog eens ongeveer 1100 woningen neer, inclusief de ‘Citadel’. Daarnaast tekenen Remmers en het overgenomen Van Tartwijk voor aanzienlijke woningbouwprojecten onder andere in Schijndel, Utrecht (Leidsche Rijn en De Meern), Vlijmen, Vught, Den Bosch, Zoetermeer, Sint-Michielsgestel en in Tilburg (het appartementencomplex aan de Friezenlaan).
21E EEUW
In onze ogen gaat het niet alleen om het gebouw zelf, maar juist om het proces dat wij met onze klanten willen doorlopen. Wij gaan voor waarde creatie en het overtreffen van de klantverwachtingen! Wij zoeken nadrukkelijk het gesprek met de klant en de eindgebruiker. We willen weten wat hun beweegt en bezig houdt. Wat de ambities zijn en hoe zij die willen verwezenlijken. Onze vele referentieprojecten inspireren hen daarbij en samen creëren we de excellente woon-, leer- en werkomgeving. Middels een soepel en efficiënt realisatieproces bieden wij onze klanten en gebruikers een omgeving waarin zij gestimuleerd worden het beste uit zichzelf te halen. Met deze aanpak vergroten we ons onderscheidend vermogen en brengen dat samen met onze expertise.
